Size ilk günden beri yazmak istiyordum ancak inanın elim klavyeye bir türlü uzanmadı. Gelmeyi de çok istedim ancak bir türlü o gücü kendimde bulamadım.

Gülsün Hanım’dan haberi aldığım o ilk günden bu yana hala düşüncelerimdesiniz, hala her gün dualarımdasınız, ve tüm aileniz ile yüreğimdesiniz.

Biricik Aslı’nız inanıyorum ki çok mutlu. O çok özel biri olarak bu dünyada yerini almış. Çok ama çok nadir insanın yaptığını yaparaktan gencecik yaşında “ders vererekten” ne yazık ki aramızdan ayrıldı diye düşünüyorum. Bir şeyler onun ayrılışıyla gibi gözükse de aslında onun bu dünyaya geliş amacıyla, varlığıyla, bu dünyada yer alışıyla düzelecekmiş. Bir şeyler bundan sonra güzelleşecek, gelişecek, dersini alacak.  O bunlar için gelmiş ve giderken beni bu kadar üzdüyse sizlerin yüreğini…

Ben tüm ailenizin çok özel olduğunu düşünüyorum. Olanlara, sürece, gelinen noktaya baktığım zaman diyorum ki “Ayşe Hanım ne kadar özel bir anneymiş ve artık daha da özel bir anne olarak devam ediyor, eşiniz Metin Bey, kızınız Ece” duygularımı, düşüncelerimi anlatamıyorum ama bütüne baktığım zaman ben o tabloyu çok özel görüyorum ve aile olarak bu dünyada yerini almış nadir insanlardansınız buna çok inanıyorum. Bu dört kişilik aile müthiş bir enerji ve görevle aramızdasınız. Aslı’nız zaten ders verip gitti. Siz Ayşe-Metin çifti ise; duruşunuzla ve ailenize özel olan ama sonradan maalesef ki bizlerin de öğrendiğimiz o güzel evladınızı şimdiye kadar yetiştirirken ki tutumunuz, tavrınız, desteğiniz, bilinciniz müthiş bir farkındalık, müthiş bir etki yarattı. O kadar çok insana ulaştınız ki…

Bunları düşünürken de yüreğiniz aklıma geliyor ve yapabileceğim tek şeyi yapıyorum. O an hemen sizin için ayrı, Metin Bey için ayrı, Ece için ayrı dua ediyorum, inanın her gün dualarımdasınız, yüreğimdesiniz, resmen kalbime işlediniz.

Özellikle belirtmek isterim ki vakıf çalışmalarınız ile ilgili de yapabileceğim bir şey olursa seve seve, can-ı gönülden emrinizdeyim. Bir “Eda” demeniz yeterli.

Sevgilerimle.

Saygılarımla,

Eda Ertek