Esin Özlem Aydıngöz

Karsi sinifimizin prensesi, pistlerin yildizi, bir cok kisinin unutamayacagi sevimli bir dost. Neden bilmiyorum ama senin gidisin cok canimi yakti benim. Hep geri gelecekmissin gibi geldi bana, okula gidecekmisim ve seni gene karsi kapiya yaslanmis beklerken bulacakmisim gibi. 73 gun gecmis aradan, ben hala bekliyorum, gelirsin bir gun ait oldugun yere diye. Inanmak istemedigimden mi inanamadim yoksa basarilarinla ve her seyinle yasamaya devam ettigin icin mi bilmiyorum, ama ben asil bugun anladim senin gittigini.

Bugun senin evinde, senin odanda, senin tanidiklarinlaydim. Herkesin seninle unutulmaz anilari vardi, bir tek benim yoktu. Sadece bir kac tane minik kare var benim aklimda, ama daha cok fotograf gibi. Ne istedim biliyor musun bugun? Seni daha yakindan tanimis olmayi istedim. O zaman daha da cok uzulurdum belki, ama seninle vakit gecirmis olurdum en azindan. Bunu isteyen tek kisi de ben degilim, eminim daha uzun bir listesi var seni zamaninda tanimis olmayi dileyenlerin.

Insanlar bazen yakindan tanima sansi bulduklarina bile “Iyi ki dogdun.” diyemezler, sadece “Dogum gunun kutlu olsun.” derler. Ben seni son derece uzaktan taniyan biri olarak “Iyi ki dogmussun” diye dusunebiliyorsam eger, bu senin ne kadar farkli, ne kadar ozel oldugunu gosterir, ki gercekten oylesin.

Nerdesin bilmiyorum, ne yapiyorsun bilmiyorum, bizi goruyor musun onu da bilmiyorum. Ama umarim orda tahmin ettigimizden cok mutlusundur, burda oldugundan da cok.

Iyi ki dogmussun ve iyi ki varsin Asli.
Seni hepimiz cok ozluyoruz.

Sen bizim kalplerimizde her zaman guvendesin:)