Günlerdir size yazmak için çabaladım ama söze nasıl başlayacağımı bilemedim bir türlü

Ve bunu daha fazla geciktirmek istemiyorum,eğer sizi üzersem bir şekilde,lütfen affedin beni.

Aslı benim için çok özeldi.Belki çok sık görüşmezdik,belki büyüdükçe çevremiz genişledi ve başka gruplara,başka arkadaşlıklara yöneldik ama bir araya geldiğimizde hep kaldığımız yerden devam edebildik.

Biz onunla bebeklik arkadaşıydık,birlikte büyüdük,tüm çocukluk doğum günlerimizi birlikte paylaştık. Her sene doğum günlerimde beni kayıtsız şartsız yalnız bırakmayan tek arkadaşım oldu hep.

Ne zaman onun odasında oynasak,ev döndüğümde hep odamı toplayasım geldi.Aslı’nın düzeni,titizliği hep örnek oldu bana.

Hatırlıyorum,hiç aklımdan çıkmıyor en son birlikte yemeğe çıktığımızda ne kadar iyi vakit geçirmiştik,ne çok gülmüştük…

Çok içim ağladı Ayşe Abla,hep rüyalarımda Aslı,hep onunla geçirdiğimiz tatlı vakitler.Ve sadece o değil siz,Metin Abi ve Ece de…Hep rüyalarımda siz varsınız.

Şu an belki çok uzaktayım ama kalbim her saniye sizlerle.

Ayşe Abla’cım bundan sonra elimden ne gelir diye soruyorum kendi kendime ve sadece tek bir cevap beliriyor kafamda.

Ben her zaman sizin yanınızda olacağım ve her şeyden önce Ece benim kız kardeşim bundan böyle…

Bundan sonra onunla ilgilenmek,ihtiyaç duyduğunda başvurabileceği bir abla olarak hazır olmak benim için çok önemli.

Bu benim Aslı’ya son görevim.

İstanbul’a geldiğimde sizleri görmek ve sizlere uzun uzun sarılmak istiyorum.

Sizi,Metin Abi’yi ve Ece’yi çok öpüyorum.

Kendinize çok iyi bakın.

Ceylan TOMRUK.