Sevgili Aslı abla,

Seni her zaman çok sevdim.Çoğu zaman ablam gibiydin.Kayaktaki azmin,çabalığışın,heyenın…Seni kürsüde görmek  alışkanlık haline gelmişti aslında.Her seferinde çok seviniyordum içim içime sığmıyordu.Kimi zaman arkadaşlarımla adını bağıra bağıra söylüyorduk, kimi zaman ellerimiz kızarana kadar alkışlıyorduk. Fotoğraflara baktığım zaman hep gülümsemeni, gözlerindeki ışıltıyı görüyorum.Sevincin,duyguların, huzur vericiliğin ve her zaman çok güzel olduğunu görüyorum.Kayaktaki başarıların,madalyalara doymuyan gülücüklerin…Her kara antrenmanı yaptıgım zaman hatırlıyorumda Hintertux Yaz kampın kara antrenmanlarında böcek gördüğün  zamanlardaki çığlıkların,bizim eve kalmaya geldiğinde geldiğin zamanki titizliğin Odadaki her şeyi toplamıştın. Yemeğe giderken sıcak kakao için çıldırışın , nekadar acelemiz olsada olsada o uzun kuytuğa girip sonunda kakao almanı daha doğrusu inatçılığını çok özledim.Bu gün ölümünün 40. günü.Keşke bu günde diğerleri gibi umrumuzda olmuyan , önemsiz ,sıradan bir okul günü olsaydı.Güneş bize kocaman dişlerini gösterseydi. Ama bugün içimiz ağlıyor gökyüzü,bulutlar ağlıyor senin için.Seni hala çok seviyorum.Hep sevicem. Sen inatçıydın bende inatcı olucam.Seni seviyorum,seviyorumiseviyorumm.

HERZAMAN KALBİMİZDE YAŞIYACAKSIN.

 NUR İÇİNDE YAT ASLI .

Nilüfer Gürel